ประสบการณ์จากวิศวกร “ลาออกจากงานมาเปิดร้านเกษตรที่บ้านเกิด” ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายพอเพียง แต่เต็มไปด้วยความสุข

เมื่อถึงจุดหนึ่งที่เราทำงานกันมาอย่างหนักหน่วงเป็นเวลาหลายๆ ปี อาจจะทำให้เรารู้สึกได้ว่า บางครั้งชีวิตของเราก็ต้องการเพียงความสงบเรียบง่าย มีกินมีใช้กันแบบพอประมาณ ทำให้หลายคนเริ่มมองหาช่องทางในการเกษียณตัวเองจากการทำงานเพื่อไปใช้ชีวิตที่สงบตามชนบทที่มีธรรมชาติสวยงาม

เช่นเดียวกันกับคุณ พวงชมพูอินดี้ ที่ได้ลาออกจากงานวิศวกร เพื่อกลับมาเปิดร้านเกษตร และใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย เพื่อเป็นไอเดียให้เพื่อนๆ หลายคน วันนี้ ในบ้าน จึงจะพาเพื่อนๆ ไปชมเรื่องราวที่มีความสุข เผื่อว่าเพื่อนๆ อาจจะอยากมีชีวิตแบบนี้เช่นเดียวกัน

แชร์ประสบการณ์ลาออกจากวิศวกรโรงงาน มาเปิดร้านเกษตรที่บ้านนอก

(โดยคุณ พวงชมพูอินดี้)

สวัสดีค่ะ..จะเข้าปีที่ 5 แล้วที่กลับบ้านเกิด และมาทำธุรกิจเล็กๆค้าขายอยู่บ้านนอก ชีวิตหลังจากผันตัวออกมา..เหมือนฝันเลยค่ะ เวลาผ่านไปเร็วมาก..อาชีพหลักค้าขาย..อาชีพรองเป็นเกษตรกรค่ะ

สำหรับร้านเกษตรค่ะ แบบที่ถนัดก็เริ่มมาจาก สามีชอบไก่ชน เลี้ยงไก่เยอะ เลี้ยงขายด้วย เลยเริ่มจากสัตว์เลี้ยงที่ชอบ อาหารไก่ อุปกรณ์ไก่ หมาแมวนกปลาหมู บลาๆ และมาเป็นข้าวสารอาหารแห้ง ของชำ เหล้าเบียร์บุหรี่ ขนมเด็ก
และก็ลามมาเป็นจักสาน อุปกรณ์หากิน เครื่องมือหากิน เกษตรในสวนท่อข้อต่อ

มีสินค้าพวกไฟฟ้า หลอดไฟ ตะปู สีสเปร์ นู้นนี่นั่นนิดๆ หน่อยๆ เริ่มจากเล็กๆ ค่อยๆ ขยับขยายไปเรื่อย กะดึ้บๆ ไป ไปดูรูปค่ะ…

หาดูทำเลที่ดิน

ถมดิน

สร้างบ้านและร้านค้า

เสร็จแล้ว แบบง่ายๆประหยัดๆ

ทำรั้วและเตรียมหาของมาขายเปิดร้าน

เปิดร้านวันแรกกับเงินลงทุน 200k ขายวันแรกได้เงิน 380 บาท

ถมดินหน้าบ้านให้เสมอกัน เปิดกว้างๆๆ

ไปเรื่อยๆ

.

เข้าปีที่ 2 เริ่มต่อเติมขยายอีกนิด

ปีต่อมาก็เอากำไรมาเพิ่มสินค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มีกู้หนี้ยืมสินบ้างอยากมีเครดิต

.

.

.

.

.

ปัจจุบันก็ยังเปิดร้านทุกวันค่ะ ฝนตกแดดออก หนาวเหน็บ ก็ไม่ปิด เปิดร้านทุกวันได้เงินทุกวัน มากบ้างน้อยบ้าง แล้วแต่วัน ไม่ซีเรียสแล้วเพราะเราไม่ได้มีหนี้มากมายอะไร

ที่สำคัญโปรดัคจากสวนเริ่มทำเงินบ้างแล้ว งานอดิเรกก็เริ่มทำเงิน มันดีตรงที่เงินเข้าเท่าไหร่เก็บเท่านั้น มีเรื่องต้องใช้ค่อยเอาออกมาใช้ ไม่สุรุ่ยสุร่ายเหมือนตอนอยู่กทม แล้ว มีความสูขดีค่ะ ไม่เบื่อ ไม่เหนื่อย ไม่เครียด

งานอดิเรกที่ว่านี้ก็เกิดมาจากความชอบเช่นกันค่ะ มีของเราและสามีอยากทำไรก็ทำ ใครคิดว่าอะไรทำแล้วแฮ้ปปี้ก็ลองเลย เราเอาธุรกิจของแม่มาต่อยอดอีก เพิ่มมูลค่าของพื้นถิ่นพื้นเมือง จับมาใส่ไอเดียนิดหน่อย ลองๆ ดูเพิ่มเริ่มค่ะ

และต่อยอดเพิ่มมาคือ..ผลิตผลจากสวนเริ่มออก เลยมีไอเดียเล็กๆขายของหน้าร้านนิดๆ หน่อยๆ พอได้ช่วยๆดึงลูกค้าเข้าร้านค่ะ

.

.

.

.

ส่วนมากจะเป็นกล้วยน้ำว้าจากสวนเราเอง ทำกระต๊อบขายหน้าบ้านง่ายๆ เลย

.

.

.

.

.

ปัจจุบัน..ก็ยังคงเปิดร้านดำเนินไปเรื่อยๆ อยู่บ้านนอกต้องทำใจ..มันไม่คนเยอะ พลุกพล่านเหมือนในเมือง เราอยู่ ตจว. ตัวอำเภอเล็กๆห่างจาก ตัวจังหวัด 45 โล ผู้คนจับจ่ายใช้สอยไม่มาก..แต่ก็พอได้หมุน

เพราะฉะนั้นคำว่า รวย อย่าหวังว่ามันจะง่าย สังเกตจากร้านต่างๆที่ปิดตัวไป ไม่ว่าจะขายอะไรก็ตาม..เรารู้คำตอบในใจอยู่แล้ว เราจึงเตือนตัวเองเสมอๆ..อย่าประมาท ค้าขายมันไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากเกินไป

ภาพที่คิดไว้ ตอนที่ยังทำงานอยู่ กทม.คือ ร้านเล็กๆ..ไม่อะไรมาก แบบว่าปล่อยวางแล้ว อยากอยู่แบบสงบเงียบ วัยเกษียณเลย ชีวิตที่เบื่อ กทม.สุดๆ

.

.

.

.

ระหว่างที่เปิดร้านขายของในทุกๆวัน ก็จะยุ่งบางวัน บางวันก็เงียบ ตามประสา คนค้าขาย..แรกๆก็ไม่ค่อยลงตัว
แต่หลังๆมานี่ลงตัวสุดๆ คือจะขายได้หรือไม่ได้ ก็ช่าง วันหน้าเปิดร้านแก้มือใหม่ ได้ทุกวัน

เวลารอคุณลูกค้าก็หางานอดิเรกทำค่ะ ปลูกต้นไม้ โซเชียล งีบ ถักไหมพรม บลาๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

มีความสุขตามอัตภาพ..ตามวิถีทางแห่งชนบท ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ

ที่มา : พวงชมพูอินดี้ .