เชื่อว่าหลายๆ คนที่อยู่ในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นทาวน์โฮม หรือหมู่บ้านจัดสรรต่างๆ อาจจะเคยเผชิญกับปัญหา “จอดรถขวางบ้าน” กันมาไม่มากก็น้อย
ซึ่งบางคนอาจจะยกเหตุผลบอกว่า ที่จอดน้อย เลยต้องจอดหน้าบ้าน ขณะที่อีกส่วนก็มองว่า หลายโครงการก็มีที่จอดรถให้ ควรจอดในรั้ว หรือกระทั่งก่อนทำโครงการ ก็ควรจะมีที่จอดให้เพียงพอกับทุกๆ บ้านอีกด้วย
ล่าสุดเพจ ขาเกือบพลิก ก็เลยชวนคนอ่านมาตั้งคำถามถึงปัญหาการจอดรถบนถนน ที่เป็นประเด็นคาราคาซังของไทยมานับสิบปี พร้อมชวนคิดเปรียบเทียบกับประเทศญี่ปุ่น ที่ขึ้นชื่อว่ามีที่ดินน้อยมาก แต่สามารถจัดการได้อย่างเป็นระเบียบ
ทางเพจเริ่มต้นด้วยว่า…
“หนึ่งในสาเหตุใหญ่ของความกระท่อนกระแท่นของชีวิตคน กทม. และจังหวัดอื่นๆ คือเรื่องที่จอดรถที่ไร้การควบคุมนี่แหละ
คนไทยทุกคนต้องผ่านกันลัดเลาะหลบสิ่งกีดขวางกันเป็นอาจิณ ใครผ่านสถานการณ์นี้ได้ถือว่าเป็นผู้สำเร็จการศึกษาในประเทศนี้ (เหมือนจะขำนะ แต่ชีวิตโคตรน่าอนาถ)
ซื้อบีเอ็มมาจอดในซอยลาดพร้าว อีก 2 ปีสภาพเหมือนซูซูกิ 555″
จากนั้นจึงยกตัวอย่างเทียบกับประเทศญี่ปุ่น ในเรื่องของการจอดรถ
“ที่ญี่ปุ่นเนื่องจากมีคนหนาแน่น มีกฎหมายชัดเจนว่า ใครที่ต้องการซื้อรถยนต์ส่วนตัว ต้องนำโฉนดที่ดินของที่จอดรถหรือบ้านพร้อมรูปถ่ายมาแสดงต่อเจ้าหน้าที่ในขั้นตอนจดทะเบียนรถยนต์
ถ้าใครอยู่ในคอนโดมีเนียมหรืออพาร์ทเม้นท์ ก็ต้องนำรูปที่จอดและเอกสารการเช่าที่จอดนั้นๆ มาแสดง ถ้าไม่มีหลักฐานพวกนี้ จะไม่สามารถซื้อรถได้
ร้านอาหาร ร้านค้าก็เช่นกัน ต้องมีที่จอดรองรับลูกค้าทุกเจ้าให้พอเหมาะกับขนาดร้าน ไม่งั้นก็เปิดไม่ได้
เพราะฉะนั้นที่ญี่ปุ่นจะไม่มีภาพการจอดมั่วซั่วล้ำที่คนอื่นอย่างแน่นอน ไม่มีดราม่าทุบรถ ที่ของใคร ขวางของใคร ในทุกๆซอย รถจะเข้าไปอยู่ในซอง หรือที่ที่จัดหาไว้หมด”
พอพูดถึงร้านค้า ก็เลยวกกลับมาที่ปัญหาของไทยอีกครั้งหนึ่ง
“ของไทยเหมือนตามมีตามเกิด ไม่มีการคำนวณปริมาณที่จอด กับจำนวนรถที่วิ่งผ่าน ทุกอย่างเกิดขึ้นตามสัญชาตญาณ สาวได้สาวเอา จอดแปะมั่วๆ หยวนๆ เลนเดียวก็จอด อาศัยความหน้าด้านเข้าว่า
สุดท้ายบ้านเมืองเลยออกมาเน่าอย่างที่เห็น ถ้าตรงไหนโชคดี บารมีปกป้อง ก็มีที่เน่าๆ พื้นหลุมๆ ให้เช่าจอด (โดยเอกชนที่ไม่มีมาตรฐาน) ถ้าไม่มีก็จอดแปะ
ไหนจะร้านค้าที่เปิดสุ่มสี่สุ่มห้า การจองที่จอดใช้กรวย ใช้เก้าอี้วางบนถนนแบบหน้าด้านต่างๆ หรือแม้กระทั่งเด็กรับรถจากไหนไม่รู้มากุมชะตารถคนอื่น ถ้าไม่ให้ตังก็เสี่ยงโดนกรีด นี่คือผลพวงจากการไร้การควบคุมที่จอดทั้งสิ้น”
พร้อมกับเสนอแนวทางแก้ปัญหาเอาไว้ว่า ควรมีการจัดการเรื่องใบรับรองที่จอด ถึงแม้จะเป็นการออกย้อนหลัง และต้องใช้เวลาในการบริหารจัดการก็ตามที
“จริงๆ แล้ว แอดคิดว่าเราเริ่มได้โดยจับรถทุกคันมาแสดงว่าตนเองมีที่จอดรองรับย้อนหลังนะ (ถึงแม้จะมั่วมาแล้วก็เหอะ)
หรือจัดหาที่จอดให้เช่าตามพื้นที่ และบังคับให้ร้านที่เปิดมาใหม่ ต้องมีที่จอดรองรับ (แต่ก่อนอื่น ไปเคลียร์แผงลอยให้ได้ก่อน)”
เมื่อโพสต์ดังกล่าวกลายเป็นประเด็นดังที่มีการพูดถึงเยอะ ก็เลยมีชาวเน็ต มาร่วมแชร์ประสบการณ์ พูดคุยแลกเปลี่ยนมุมมองของตัวเองในเรื่อง “ที่จอดรถ” กันเพียบ
ยกตัวอย่างเช่น…
บางส่วนมองว่า จะแก้ปัญหานี้ คงต้องจัดระเบียบกันนานแน่ๆ
บางส่วนมาร่วมแชร์ประสบการณ์ ว่าบางบ้านจอดขวางแบบนี้ มากกว่า 1 คันด้วย
อีกคนมาร่วมแชร์ประสบการณ์ ว่าบางบ้านเอารถตัวเองไปจอดบ้านคนอื่น แต่บ้านตัวเองก็ให้เช่าที่ขายของแทน
บางคอมเมนต์ มาร่วมแชร์เรื่องราวในญี่ปุ่น ทั้งที่ผลิตรถยนต์ได้มากต้นๆ ของโลก แต่ส่งเสริมระบบขนส่งมวลชนได้ดี
รวมถึงพยายามเคร่งครัดเรื่องกฎหมาย ให้ทุกบ้านที่จะมีรถ ต้องมีที่จอดรถด้วย
โพสต์ต้นฉบับ สามารถเข้าไปร่วมพูดคุย-แลกเปลี่ยนกันต่อได้ตามโพสต์นี้เลย…
